De modernisering van het onderwijs: denk nu na over de herinrichting van het secundair onderwijs.

​Sinds de pandemie is de precaire situatie in het onderwijsveld steeds duidelijker zichtbaar geworden. Waar leerkrachten in het begin van de pandemie met de handen in het haar zaten over hoe ze onderwijs gingen voeren, willen de meesten nu zo snel mogelijk af van dat online onderwijs. Het is mezelf de afgelopen maanden ook meer opgevallen dat de waaier aan mogelijkheden die ik ontving gedurende mijn middelbare schooltijd, vrij uniek was. Ik voel me dus erg terecht geprivilegieerd. Daarnaast hoor ik in mijn naaste omgeving een steeds luidere kreet van mensen die in het onderwijsveld staan of er vaak mee in contact komen. Ik sprak de afgelopen maanden met enkelen van hen en ze stelden me op een of andere manier allemaal dezelfde, retorische vraag: “Waar is het niveau van de leerlingen naartoe?” Leerkrachten zijn bezorgd om de kwaliteit van het onderwijs dat ze afleveren en vragen zich af of de hervormingen van het afgelopen decennium wel hun nut bewijzen. Hoewel het de bedoeling is om het algemeen niveau van opleiding naar boven te trekken in onze regio, blijkt nu – een pandemie verder – dat de educatieve kansen voor een alsmaar grotere groep jongeren in onze samenleving, krimpen. Op deze Internationale Dag van het Onderwijs houd ik ons onderwijsmodel tegen de lamp en probeer ik mijn bescheiden visie daarover te geven. Dat doe ik op basis van gesprekken met mensen uit het onderwijsveld, oud-leerkrachten en enkele studenten in de lerarenopleiding. Uit respect voor ieders privacy noem ik geen namen. De gesprekken met de mensen die me inspireerden, verliepen immers niet met als doel dit artikel te schrijven. Dat die gesprekken hebben geleid tot dit artikel, valt op zijn minst merkwaardig te noemen.

Read More